अप्सरा आली...

कोमल काया की मोहमाया? खरंच तिने भल्याभल्यांना भुरळ घातली. रंगेल रसिकांची बात सोडा अगदी शब्दप्रभू पंडीत विद्वान अगदी संत कवींनाही! तिची अदा, तिची नजाकत, तिच्या सौदर्यांच्या छटा पाहिल्या अन् जाणवलं की ही नुसतीच लावण्यवती नाही तर शृंगार रसात नटुन थटुन जणु ती एखाद्या अप्सरे सारखी पृथ्वीतलावर उमटली आहे आणि कस्तुरीसारखी मनमनात दरवळते आहे. नेमक्या याच विचारातून हे काव्य कागदावर उतरलं. लावणी असली तरी एखाद्या आध्यात्मिक काव्याप्रमाणे, भारुडा प्रमाणे तिच्यात एकाच वेळी हे दोन अर्थ रुपकात्मक रित्या मांडता आले. म्हणून हे काव्य मला वेगळं समाधानही देऊन गेलं. थोडक्यात काय तर यातली ‘अप्सरा’ म्हणजे स्वतः लावणीच !!!!