பிளாஸ்டிக் அறுவை சிகிச்சை (Plastic surgery) எனப்படும் ப்ளாஸ்டிக் சர்ஜரியின் வரலாறு மிகவும் தனித்துவமானது. இதன் தொடக்கம் இந்தியா என்று நம்பப்படுகிறது, இது பின்னர் அரேபியாவிற்கு இந்த வரலாறு செல்கிறது. பின்னர் மேலை நாடுகளுக்கு சென்றுள்ளத்ஜு.
பிளாஸ்டிக் அறுவை சிகிச்சை மற்றும் மூக்கு மற்றும் உதடுகளை வடிவமைப்பது நவீன சகாப்தம் மற்றும் மேற்கத்திய நாடுகளின் நுட்பம் என்று நீங்கள் நினைத்தால், அது மிகவும் தவறு. இது சுமார் 2500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இந்தியாவில் தொடங்கியது.
அறுவை சிகிச்சையின் தந்தையாக கருதப்படுபவர் பண்டைய இந்திய மருத்துவர் சுஷ்ருதர். இதை அவர் சுஷ்ருதா சம்ஹிதாவில் குறிப்பிட்டுள்ளார். அப்போது மூக்கு அறுவை சிகிச்சை எவ்வாறு செய்யப்பட்டது, தோல்களை கொண்டு எவ்வாறு சேர்க்கப்பட்டது என்பது பற்றி சுஷ்ருதா எழுதியுள்ளார். மயக்க மருந்துகளின் பயன்பாடுகள் பற்றிய குறிப்பும் அதில் உள்ளது.
பண்டைய இந்தியாவில் பிளாஸ்டிக் அறுவை சிகிச்சை தேவை ஏன் ஏற்பட்டது என நீங்கள் வியப்படையலாம். அதன் கதையும் மிக சுவாரஸ்யமானது. பண்டைய இந்தியாவில், கடுமையான குற்றங்களுக்கான தண்டனையாக மூக்கு மற்றும் காதுகள் வெட்டப்பட்டன.
ALSO READ | நமக்கு ஏன் வியர்க்கிறது... வியர்வைக்கும் நோய்க்கும் ஏதேனும் சம்பந்தம் உண்டா..!!!
இதற்குப் பிறகு, தண்டனை பெற்ற குற்றவாளி மருத்துவ அறிவியலின் உதவியுடன் மூக்கை, காதுகளை சரி செய்து முயற்சித்தார். அறுவை சிகிச்சையின் தந்தையாகக் கருதப்படும் சுஷ்ருதர், மூக்கை சேர்க்கும் அறுவை சிகிச்சை வெற்றிகரமாக செய்தார் என்று நம்பப்படுகிறது. சுமார் 300 வகையான அறுவை சிகிச்சை முறைகள் நூலில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன.
கண்புரை, சிறுநீர்ப்பைக் கற்களை அகற்றுதல், குடலிறக்கம் மற்றும் அறுவை சிகிச்சை மூலம் பிரசவம் போன்றவற்றையும் இது குறிப்பிடுகிறது.
அறுவை சிகிச்சையின் தந்தை என்று கருதப்படும் சுஷ்ருதா நாசி முதுகு அறுவை சிகிச்சையை வெற்றிகரமாக செய்தார்.
இன்று இது ரிகன்ஸ்ட்ரக்டிவ் ரைனோபிளாஸ்டிரி என்று அழைக்கப்படுகிறது. கன்னங்கள் அல்லது நெற்றியில் இருந்து மூக்கை சரி செய்ய தேவையான தோலை எடுத்து, அறுவை சிகிச்சைக்கு பயன்படுத்தப்பட்டது பற்றி சுஷ்ருதா சம்ஹிதாவில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அறுவைசிகிச்சைக்குப் பிறகு எந்தவொரு தொற்றுநோயும் ஏற்படாமல் தடுக்கவும் மருந்துகள் பயன்படுத்தபப்ட்டது.
மேற்கத்திய நாடுகளில், தொற்று நோயை தடுக்க வினிகர் அல்லது ஆல்கஹால் இதற்கு பயன்படுத்தப்பட்டது.
ALSO READ | பாவங்களை போக்கும் கங்கை கொரோனாவையும் போக்குமா... நிபுணர் குழு ஆய்வு..!!!
சுஷ்ருத சம்ஹிதா 8 ஆம் நூற்றாண்டில் அரபு மொழியில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டது, அதன் பிறகு அது மேற்கு நாடுகளை சென்றடைந்தது. சுஷ்ருதர் அறுவை சிகிச்சையின் தந்தை என்று அழைக்கப்படுகிறார். இவரது படம் இந்திய பிளாஸ்டிக் அறுவை சிகிச்சை நிபுணர்களின் சங்கத்தின் முத்திரையில் உள்ளது.
உலகெங்கிலும், ப்ளஸ்டிக் அறுவை சிகிச்சையின் சுஷ்ருதர் கடைபிடித்த, இந்திய முறை தான் பின்பற்றப்படுகிறது. அறுவை சிகிச்சையை தவிர கூடுதலாக, 1100 நோய்கள் பற்றி சுஷ்ருதர் சம்ஹிதாவில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. மேலும், அவற்றின் சிகிச்சைக்காக 650 வகையான மருந்துகளும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. இரத்தப்போக்கை எவ்வாறு நிறுத்துவது, உடைந்த எலும்புகளை எவ்வாறு சேர்ப்பது என்று அதில் கூறப்பட்டுள்ளது.
அறுவை சிகிச்சையின் போது, நோயாளிக்கு வலி தெரியாமல் இருக்க அவரை மயக்கமடையச் செய்ய பல வகையான மருந்துகள் ஆல்கஹாலில் கலந்து பயன்படுத்தப்பட்டன. வெட்டப்பட்ட இடத்தில் தையல் போடும் முறை மிகவும் தனித்துவமானது. காயத்திற்கான கிளிப்புகளாக தையல்களுக்கு பதிலாக எறும்புகளைப் பயன்படுத்துவது அப்போது பொதுவான முறையாக இருந்தது.
ALSO READ | சின்ன சின்ன ஆசை, சிறகடிக்க ஆசை.... ஆனால் மனிதனால் பறக்க முடிவதில்லையே ஏன்...!!!
14 மற்றும் 15 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் இத்தாலியர்கள் இதைப் பற்றி அறிந்து கொண்டனர். பின்னர் 1793 ஆம் ஆண்டில், இந்தியாவில் தங்கியிருந்த காலத்தில், இரண்டு பிரிட்டிஷ் அறுவை சிகிச்சை நிபுணர்கள் கண்களால் நேரிடையாக மூக்கு அறுவை சிகிச்சை செய்வதை பார்த்தார்கள். இது மூன்றாம் ஆங்கிலய-மைசூர் போரின் போது நடந்த நிகழ்வு. அடுத்த ஆண்டு லண்டனில் உள்ள ஜென்டில்மேன் பத்திரிகையிலும் இது பற்றி குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இந்த சிகிச்சை நடைமுறையைப் அறிந்து கொண்ட பிறகு, ஒரு பிரிட்டிஷ் அறுவை சிகிச்சை நிபுணர் ஜோசப் கான்ஸ்டன்டைன், 20 ஆண்டுகளாக சடலங்களை வைத்து இந்த சிகிச்சைக்கு பயிற்சி செய்தார். இதற்குப் பிறகு 1814 ஆம் ஆண்டு உண்மையான அறுவை சிகிச்சை வெற்றிகரமாக செய்யப்பட்டது.
மேற்கத்திய நாடுகளில், அறுவை சிகிச்சைக்கு உடலைப் புரிந்துகொள்ள வெட்டுதல் அனுமதிக்கப்படவில்லை.
மூலம், அறுவை சிகிச்சைக்கு உடலைப் புரிந்துகொள்ள உடலை கத்தியினால் வெட்டுவதை மேற்கத்திய நாடுகளில் இதற்கு முன் அனுமதிக்கப்படவில்லை. ஆராய்ச்சி வலைத்தளமான rasmussen.edu படி, 13 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில், கத்திகளை பயன்படுத்தி உடலை கிழிக்க மருத்துவ மாணவர்கள் பயன்படுத்த முதன்முறையாக தேவாலயம் ஒப்புக்கொண்டது. இதன் பின்னர், இறந்த உடல்களை கூறு போட்டு பார்த்து சிகிச்சை நடைமுறை புரிந்து கொள்ளப்பட்டது. இந்த நடவடிக்கைதான், அதன் பிறகு உடற்கூறியல் மற்றும் அறுவை சிகிச்சையை எளிதாக்கியது.
ஆரம்பத்தில் அறுவை சிகிச்சையின் செயல்முறை மிகவும் வலி வேதனை தருவதாக இருந்தது. பல நோயாளிகள் ஆபரேஷன் டேபிளிலேயே இறந்தனர். உண்மையில், மயக்க மருந்து என்பது அப்போது ஒரு நடைமுறையில் அல்ல. இத்தகைய சூழ்நிலையில், மருத்துவர்கள் அதிக வலி இருந்தால், நோயாளிக்கு ஓபியம் அல்லது மது கொடுப்பார்கள். இதனால் வலி குறையும்.
பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில் அறுவை சிகிச்சைக்காக வயிற்றைக் கிழிக்கும்போது கூட நோயாளி மயக்க மருந்து கொடுக்கப்படாமல் இருக்கும் போது. அவர் அசையாமல் இருக்க, அவர் ஆபரேஷன் டேபிளில் கட்டப்பட்டார். அந்த நேரத்தில் பெரும்பாலும் நோயாளி வலியால் இறந்தார். 18 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், ஜப்பானில் பொதுவான மயக்க மருந்து அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது, இது படிப்படியாக ஒவ்வொரு நாட்டிலும் பயன்படுத்தப்பட்டது. இருப்பினும், அதில் பல ஆபத்துகள் இருந்தன. நோயாளிக்கு அதிக மயக்க மருந்து கொடுக்கும் போது கோமா நிலைக்குச் சென்றனர். பின்னர், இதற்காக நிபுணர்கள் நியமிக்கப்பட்டனர்.
