புண்ணியத் தலமான அயோத்தி பூமியில் பாலராமர் இன்று பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டது. இந்நில்லையில், 500 ஆண்டு கால போராட்டத்தை அறிந்து கொள்வோம். அயோத்தி சரயு நதியின் புனிதக் கரையில் அமைந்துள்ளது. அயோத்தி நகரம் என்றால் ஆயிரம் கதைகள் உள்ள நகரம் என்று பொருள். அயோத்தி என்று சொன்னவுடனேயே ராமாயண காலத்து கதாபாத்திரங்கள் மனதின் திரைப்படத்தில் உயிர்ப்புடன் வருகின்றன. அயோத்தி என்பதன் பொருளைத் தேடினால் எதிரிகளால் வெல்ல முடியாது என்று அர்த்தம். ஆனால் இந்த நகரம் தொடர்பாக பல போர்களும் சதிகளும் நடந்ததாக வரலாறு கூறுகிறது.
ஆதி கவிஞர்களான வால்மீகி மற்றும் துளசிதாஸ் ஆகியோர் ராம்லாலா அயோத்தியில் பிறந்ததாக கூறுகிறார்கள். அதே நேரத்தில் நம் தாத்தா, கொள்ளு தாத்தா, எள்ளு தாத்தா காலத்தில் அயோத்தியின் கதை என்ன? ராஜா ராமருக்குப் பிறகு அயோத்தி என்ன ஆனது? இது போன்ற கேள்விகள் கண்டிப்பாக மனதில் எழ கூடும்.
இன்றைய அயோத்தியின் கதையை அறிய, நாம் பிளாஷ்பேக்கில் செல்ல வேண்டும். கடிகாரத்தின் முட்களை 500 ஆண்டுகள் பின்னோக்கி திருப்பி, சுமார் 1500 கி.பி. ஆண்டிற்கு சென்றால், இந்தியாவின் பண்டைய காலத்தில் சந்திரகுப்தன், அசோகர், விக்ரமாதித்யன் போன்ற சிறந்த போர்வீரர்கள் மற்றும் மன்னர்களின் பூமியாக இருந்ததை அறியலாம்.
எனினும், இடைக்காலத்தில், இந்தியாவின் இந்து மன்னர்கள் ஒற்றுமையின்மையால். இந்த வாய்ப்பை பயன்படுத்திக் கொண்டு, உஸ்பெகிஸ்தானைச் சேர்ந்த ஒரு போர்வீரன் இந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்திக் கொண்டான். அவன் பாபர் என்கிற ஜாஹிருதீன் முகமது. கிபி1526 இல், பாபர் இந்தியாவில் முகலாய சுல்தானகத்தின் அடித்தளத்தை அமைத்தார். ஆக்ராவை தலைநகராக்கினார். ராமர் பிறந்த அதே அயோத்தியில் பாபரின் கண்கள் விழுந்து 2 வருடங்கள் கடந்திருந்தது.
இந்துக்களின் இந்த புனித கோவிலை இடிக்க பாபர் தளபதி மிர் பாக்கிக்கு உத்தரவிட்டார். 1528 ஆம் ஆண்டில், மிர் பாக்கி இந்துக்கள் பல நூற்றாண்டுகளாக ராமரை வழிபட்ட கோயிலை அழித்தார். இந்த வெளிநாட்டு படையெடுப்பாளர் அதே இடத்தில் கோயிலின் இடிபாடுகளை கொண்டு ஒரு மசூதியைக் கட்டினார். அதற்கு பாபர் மசூதி என்று பெயரிட்டனர்.
இந்தக் காயத்தால் இந்துக்கள் மிகுந்த அவமானத்தையும், சோகத்தையும், கோபத்தையும் உணர்ந்தனர். இந்த ராமர் கோவிலை மீண்டும் கட்ட வேண்டும் என்று அவர்கள் விரும்பினர். ஆனால், முடியவில்லை. பல ராமநவமிகள் கடந்தன. பல தீபாவளிகள் வந்து சென்றன. நெஞ்சில் ஆழமான வலியுடன் மக்கள் வாழ்ந்து வந்தனர். மன வலியுடன் 200-250 ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன. ஆன, பஜனைகள் கதைகள் மூலம் அபிமானமான ராமர் கோயிலின் ஆசையை இந்துக்கள் உயிர்ப்புடன் வைத்திருந்தனர்.
1857 வாக்கில், முகலாயர்கள் காலம் முடிந்து, ஐரோப்பாவிலிருந்து வந்த ஆங்கிலேயர்கள் இந்திய மண்ணில் காலூன்றினர். 1857ஆம் ஆண்டு அயோத்தியில் முகாமிட்டிருந்த புனிதர்களும், ஏகாதிபத்தியங்களும் பாபர் மசூதியின் வெளிப் பகுதியைக் கைப்பற்றி மேடை அமைத்து வழிபடத் தொடங்கியதாகக் கூறப்படுகிறது. மசூதிக்கு வரும் தொழுகையாளர்களுடன் இவர் சண்டையிட ஆரம்பித்தனர்.
மேலும் படிக்க | மணியோசை, வாத்திய இசை, வானிலிருந்து மலர் மழை.... சொர்க்கமாக காட்சி தரும் அயோத்தி!!
பாபர் மசூதியின் ஊழியரான மௌல்வி முகமது அஸ்கர், 1858 நவம்பர் 30 அன்று, மசூதியை ஒட்டி ஒரு மேடையைக் கட்டியதாகவும், மசூதியின் சுவர்களில் ராமர்-ராம் என்று எழுதப்பட்டதாகவும் எழுத்துப்பூர்வமாக புகார் செய்தார்.
1859 இல் ஆங்கிலேயர்கள் ஒரு தீர்வைக் கொண்டு வந்தனர். சண்டை நடந்த இடத்தை இரண்டு பகுதிகளாகப் பிரித்தனர். முஸ்லீம்களுக்கு மசூதிக்குள் இடம் கொடுக்கப்பட்டது, இந்துக்கள் மேடைக்கு அருகில் வழிபாடு செய்ய அனுமதிக்கப்பட்டனர். ஆனால் இந்த உடன்பாடு நீண்ட காலம் நீடிக்கவில்லை.
1885 ஆம் ஆண்டில், நிர்மோகி அகாராவின் மஹந்த் ரகுவர்தாஸ் ஆங்கிலேயர் நீதிமன்றத்தில் ராம்லாலாவின் முதல் வழக்கைத் தாக்கல் செய்தார். அவரது விண்ணப்பத்தில், 17க்கு 21 அடி அகலம் கொண்ட மேடை தான் குழந்தை ராமர் பிறந்த இடம் என்றும், அங்கு கோவில் கட்ட அனுமதி கோரினார். அர்ச்சகர் மற்றும் கடவுள் இருவரும் வெப்பம், குளிர் மற்றும் மழையில் இருந்து பாதுகாக்கப்பட வேண்டும் என்று அவர் வாதிட்டார். தொடர்ந்து சில ஆண்டுகள் கழித்து, 1894-ல், சர்ச்சைக்குரிய இடத்துக்கு வெளியே ராமர், சீதை சிலைகள் வைக்கப்பட்டன. இதனால் பெரும் கலவரம் ஏற்பட்டதால் அந்த இடமே பூட்டப்பட்டது.
ஆனால் இந்த புகார் மீது எந்த விசாரணையும் நடைபெறவில்லை. ஆங்கிலேயர்கள் இந்துக்களுக்கும் முஸ்லிம்களுக்கும் இடையில் ஒற்றுமை ஏற்படக்கூடாது என திட்டமிட்டு செயல்பட்டதன் மூலம் தங்கள் சாம்ராஜ்யத்தை பலப்படுத்திக் கொண்டிருந்தனர். இறுதியாக 1947 இல் நாடு சுதந்திரமடைந்தது. இதனால் இந்துக்கள் மனதில் மீண்டும் ராமர் கோயில் கட்ட வேண்டும் என்ற கோரிக்கை ஏற்படத் தொடங்கியது. அயோத்தியின் துறவிகள் சுதந்திர நாட்டில் குழந்தை ராமரின் கோவிலை பார்க்க விரும்பினார்.
கோரக்பூர் மடத்தின் தலைவர் மஹந்த் திக்விஜய் நாத், 1937-ல் அயோத்தி ராமர் கோயிலை மீட்க முயன்றார். ஆனால் பிரிட்டிஷ் அரசு எந்தப் போராட்டத்துக்கும் செவிசாய்க்கவில்லை. இந்து அமைப்புகள் தொடர்ந்து, அயோத்தி ராமர் கோயில் மீது உரிமை கோரி போராட்டத்தில் ஈடுபட்டன.
சந்தர்ப்பத்தைப் பார்த்த இந்துக்கள் மேடையில் மீண்டும் கோயிலைக் கட்ட விரும்பினர். ஆனால் இந்த முயற்சியை பைசாபாத் நகர மாஜிஸ்திரேட் ஷாபி நிராகரித்தார்.
சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு இந்தியா குடியேறியது. இந்திய அரசியலமைப்பு 1950 இல் நடைமுறைக்கு வந்தது.
1950ஆம் ஆண்டில் ஃபைசாபாத் நீதிமன்றத்தில் ராமர் சிலையை வழிபட அனுமதி கோரி அயோத்தியைச் சேர்ந்த முக்கியப் பிரமுகர் கோபால் சிங் விஷாரத் என்பவர் மனு ஒன்றை தாக்கல் செய்தார். அந்த சிலையை வழிபட அனுமதி கோரி, பரமஹம்ச ராமச்சந்திர தாஸ் என்பவரும் மனுத் தாக்கல் செய்தார். பூஜை செய்ய அனுமதி வழங்கப்பட்டது. எனினும் சர்ச்சைக்குரிய மையப்பகுதி பூட்டியே இருந்தது.
1950-ம் ஆண்டு வந்தது. இந்த ஆண்டு இரண்டு வழக்குகள் தாக்கல் செய்யப்பட்டன. ஒரு வழக்கு கோபால் சிங் விஷாரத்தின் வழக்கு, மற்றொன்று மஹந்த் ராமச்சந்திர பரமஹன்ஸர். மசூதியில் சிலைகளை வைத்திருந்தவர்களில் இந்து மகாசபா நகர தலைவர் ராமச்சந்திர பரமன்சும் ஒருவர் என்று கூறப்படுகிறது. தரிசன பூஜைக்கு தடை விதிக்கக் கூடாது என்றும் சர்ச்சைக்குரிய அமைப்பில் இருந்து சிலைகளை அகற்றக் கூடாது என்றும் கோரிக்கை விடுத்தனர். 1951-ல் நிர்மோகி அகாரா மூன்றாவது வழக்கைத் தாக்கல் செய்தார். இந்த மூன்று வழக்குகளும் இந்து தரப்பிலிருந்து வந்தவை.
10 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, 1961 இல், முஸ்லிம் தரப்பு, சன்னி வக்பு வாரியம் மற்றும் உள்ளூர் முஸ்லிம்கள் சார்பாக ஒரு வழக்கு தாக்கல் செய்யப்பட்டது. அவர்கள் சர்ச்சைக்குரிய இடத்தை சொந்தமாக்கக் கோரியது மட்டுமல்லாமல், அருகிலுள்ள கல்லறைகளுக்கும் உரிமை கோரினர்.
இந்த நான்கு வழக்குகளும் மாவட்ட நீதிமன்றத்தில் ஒரே நேரத்தில் விசாரிக்கத் தொடங்கின. ராமச்சந்திர பரமஹம்சா இந்து தரப்புக்கு முக்கியமான வக்கீலாக இருந்தார். அதே சமயம் ஹாசிம் அன்சாரி முஸ்லிம்களின் வக்கீலாக இருந்தார்.
அயோத்தியின் தெருக்களே இந்த இரு எதிர் நம்பிக்கை கொண்ட நண்பர்களின் நட்புக்கு சாட்சியாக இருந்திருக்கிறது. இரு தரப்பினரும், ஒரே ரிக்ஷாவிலும், ஒரே வண்டியிலும் அமர்ந்து சிரித்து பேசிக்கொண்டு நீதிமன்றத்தை அடையும் சந்தர்ப்பங்களும் உண்டு. இருவரும் ஒன்றாக அமர்ந்து சீட்டு விளையாடுவது, டீ குடிப்பது போன்ற உறவுமுறை இருக்கும்.
வழக்கு தொடர்ந்தது, சூழல் மாறிக்கொண்டே இருந்தது. அறுபதுகளை தொடர்ந்து எண்பதுகளிலும் மாறியது. புதிய இந்தியா வந்து கொண்டிருந்தது. இந்தியா-பாகிஸ்தான் போர், எமர்ஜென்சி, பா.ஜ.க கட்சியின் உருவாக்கம், சங்கத்தின் செயல்பாடு, இந்திரா காந்தி படுகொலை... நாட்டில் பெரிய ஊழல்கள் என பல வரலாற்று
இந்திரா காந்தி 1980ல் மீண்டும் ஆட்சிக்கு வந்த நிலையில், அதே ஆண்டில் பா.ஜ.க உருவாக்கப்பட்டு இந்துக்களை அணிதிரட்ட சங்கம் திட்டமிட்டது. 1984 ஆம் ஆண்டு வருவதற்குள், சங்கத்தின் கவனம் இந்துக்களின் முக்கிய மூன்று தெய்வங்களான ராமர், கிருஷ்ணர் மற்றும் சிவன் ஆகிய மூன்று தெய்வ வழிபாட்டுத் தலங்களான அயோத்தி, மதுரா மற்றும் காசி ஆகியவற்றை மீட்க வேண்டும் இந்துக்களை உலுக்கி பெரும் யாகத்தை ஆரம்பித்தது.
1984 ஏப்ரல் 7-8 தேதிகளில் டெல்லி விஞ்ஞான் பவனில் இந்த மூன்று இடங்களின் மீட்பதற்கான பிரேரணை நிறைவேற்றப்பட்டது. பா.ஜ.க தலைவர் எல்.கே.அத்வானியின் ரத யாத்திரை உங்களுக்கு நன்கு தெரியும், ஆனால் 1984 ரத யாத்திரை உங்களுக்குத் தெரியுமா? ஆம், 1984 இல், ராமஜென்மபூமி இயக்கத்துடன் தொடர்புடையவர்கள் ஜனக்பூரில் இருந்து ரத யாத்திரை மேற்கொண்டனர். இந்த யாத்திரையில், ராம்-ஜானகியின் சிலைகள் சிறைபிடிக்கப்பட்டன. அயோத்தியின் மீதான அடக்குமுறையை முதன்முறையாக மக்கள் தங்கள் கண்களால் பார்த்தார்கள். இந்த இயலாமையைக் கண்டு இந்து சமூகத்தில் கோபம் அதிகரித்தது. இந்தப் பயணம் இந்துக்களின் மனதில் 400 ஆண்டுகால துயரத்தையும் உதவியற்ற தன்மையையும் புதுப்பித்தது.
இப்போது விஸ்வ ஹிந்து பரிஷத் முழு பலத்துடன் இயக்கத்தில் இணைந்தது. இந்திரா காந்தியின் படுகொலைக்குப் பிறகு ராஜீவ் காந்தி பிரதமரானார். இங்கு 1986 சிவராத்திரிக்குள் மசூதியின் பூட்டை திறக்காவிட்டால் உடைப்போம் என்று இந்துக்கள் அரசுக்கு எச்சரிக்கை விடுத்தனர். இந்த நேரத்தில், இரண்டு பாண்டே கதாபாத்திரங்கள் கதைக்குள் நுழைகின்றன. ஒருவர் உமேஷ் சந்திர பாண்டே, மற்றொருவர் கே.எம்.பாண்டே. முதல் பாண்டே வழக்கறிஞர், இரண்டாவது நீதிபதி. ராஜீவ் காந்தியும் அவரது வியூகவாதிகளும் வழக்கறிஞர் உமேஷ் சந்திர பாண்டே மூலம் பைசாபாத் நீதிமன்றத்தில் விண்ணப்பம் செய்ததாக மக்கள் கூறுகிறார்கள். பூட்டை திறக்க வேண்டும் என கோரிக்கை விடுக்கப்பட்டது. மனுவில் உள்ள கோரிக்கையில் உள்ள நியாயத்தை உணர்ந்த நீதிபதி, மசூதியின் பூட்டை திறக்க அனுமதி அளித்தார். 1949 இல் நிறுவப்பட்ட மசூதிக்குள் ராம்லாலா இருந்தார்.
ராஜீவ் காந்தியின் அரசியல் புத்தகத்தில் இது ஒரு முக்கியமான அத்தியாயம். இந்துக்களின் அழுத்தத்திற்கு அவர் பணிந்ததாக குற்றம் சாட்டப்பட்டது. இப்போது பாஜக இந்த இயக்கத்தில் வெளிப்படையாக பங்கேற்றது. அடுத்த தேர்தலும் நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. ஜூன் 1989 இல் பாலம்பூரில் பாஜக ஒரு தீர்மானத்தை நிறைவேற்றியது. இந்த விவகாரத்தில் நீதிமன்றம் முடிவெடுக்க முடியாது என அக்கட்சி அரசாங்கத்திடம் கோரிக்கை விடுத்துள்ளது. அரசு ஒப்பந்தம் மூலமாகவோ அல்லது நாடாளுமன்றத்தில் சட்டம் இயற்றியோ ராமர் பிறந்த இடத்தை இந்துக்களிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கை எழுப்பப்பட்டது.
ராஜீவ் காந்தியின் பதவிக்காலம் முடிந்ததும் நாடு புதிய அரசைத் தேர்ந்தெடுக்கப் போகிறது. மசூதியின் பூட்டை திறந்து விட்ட ராஜீவ், 1989ல் அயோத்தியில் இருந்து நாட்டில் ராமராஜ்யம் கொண்டு வர வேண்டும் என்ற முழக்கத்துடன் தேர்தல் பிரச்சாரத்தை தொடங்கினார். இந்தப் பின்னணியில்தான் அயோத்தியில் முதன்முறையாக அடிக்கல் நாட்டப்பட்டது. சர்ச்சைக்குரிய பகுதிக்கு வெளியே அந்த இடம் இருப்பதாகக் கூறி அடிக்கல் நாட்ட உத்தரப்பிரதேச காங்கிரஸ் அரசு அனுமதி வழங்கியது. இறுதியில், VHP மசூதியில் இருந்து 200 அடி தூரத்தில் அடிக்கல் நாட்டப்பட்டது, ஆனால் முஸ்லீம் சமூகத்தின் கடுமையான எதிர்ப்பால், கட்டுமானப் பணிகளை இங்கு செய்ய முடியவில்லை. அப்போது விஎச்பியின் அசோக் சிங்கால் இந்த இயக்கத்தை வழிநடத்தி வந்தார்.
89 தேர்தல்களிலும் பாஜக இந்தப் பிரச்னையை எழுப்பிக்கொண்டே இருந்தது. அத்வானி தேர்தல் பிரச்சாரத்தில் கலாச்சார தேசியம் மற்றும் இந்து அடையாளம் பற்றிய கேள்வியை எழுப்பினார் மற்றும் காங்கிரஸின் மதச்சார்பற்ற கொள்கைகள் மீது கடுமையான கேள்விகளை எழுப்பினார். பாஜகவின் இந்தக் கொள்கையின் வெற்றி தேர்தல் முடிவுகளில் தெரிந்தது. 1984ல் 2 இடங்களில் மட்டுமே கணக்கைத் தொடங்கிய பாஜக, இம்முறை 85 இடங்களைப் பெற்று அபார வெற்றி பெற்றது.
1990-ல் பாஜக தலைவராக இருந்த எல்.கே.அத்வானி, அயோத்தி கோயில் கட்ட ராமர் ரத யாத்திரை நடத்தப்படும் என்று அறிவித்தார். சோம்நாத் முதல் அயோத்தி வரை மேற்கொள்ளும் யாத்திரை செப்டம்பர் 12ஆம் தேதி தொடங்கப்படும் என்று அறிவிக்கப்பட்டது. 10 ஆயிரம் கி.மீ. திட்டமிட்ட யாத்திரையில், அத்வானி தினந்தோறும் 300 கி.மீ. பயணித்து, தலா 6 பேரணிகளில் பேசினார்.
பாஜகவுக்கு ஆதரவு பெருகியது. தொடர்ந்து அக்டோபர் மாதம் 23ஆம் தேதி அத்வானி கைது செய்யப்பட்டார். இதற்கு பதிலடியாக வி.பி.சிங் அரசுக்கு அளித்த ஆதரவை, பாஜக வாபஸ் பெற்றது. இதனால் மத்திய அரசே கவிழ்ந்தது. ஆனாலும் ரத யாத்திரைகளுக்குப் பிறகு தான் இந்தியா முழுவதும் குறிப்பாக தென் இந்தியாவில், பாஜக என்னும் கட்சியின் இருப்பு அதிகமாக உணரப்பட்டது. 1991ஆம் ஆண்டில் உத்தரப் பிரதேசத்தில் பாஜக தலைமையிலான அரசு ஆட்சியை கைபிடித்தது. கல்யாண் சிங் முதல்வர் ஆனார்.
இந்நிலையில், கரசேவகர்களால் 1992ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 6ஆம் தேதி பாபர் மசூதி இடிக்கப்பட்டது. அப்போது எல்.கே.அத்வானி அங்கிருந்ததாகவும் கூறப்பட்டது. சர்ச்சைக்குரிய பகுதி இடிப்பு குறித்து விசாரிக்க நீதிபதி லிபரான் தலைமையில் ஆணையம் அமைக்கப்பட்டது. இந்த சம்பவத்தை அடுத்து கல்யாண் சிங் தனது பதவியை ராஜினாமா செய்தார்.
ஜனவரி 1993 இல், மத்திய அரசு ஒரு சட்டத்தை இயற்றியது மற்றும் சர்ச்சைக்குரிய வளாகத்தையும் சுற்றியுள்ள சுமார் 67 ஏக்கர் நிலத்தையும் கையகப்படுத்தியது. இந்த வழக்கின் விசாரணை உயர்நீதிமன்றத்தில் தொடங்கியது.
2003 இல், உயர்நீதிமன்றம் பாபர் மசூதி மற்றும் ராம் சபுத்ராவின் கீழ் தோண்டிய தொல்லியல் துறையின் உரிமையை தீர்மானிக்க உத்தரவிட்டது. அதன் அடியில் 10ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த கோவில்கள் இருந்ததற்கான சான்றுகள் கிடைத்துள்ளதாக அதன் அறிக்கை கூறுகிறது.
இறுதியாக, 2010ல், அலகாபாத் உயர்நீதிமன்றம் இந்த வழக்கில் முதல் தீர்ப்பை வழங்கிய நேரம் வந்தது. இந்த நிலத்தை மூன்று தரப்பினருக்கும் நீதிமன்றம் பங்கிட்டது. சூழ்நிலை ஆதாரங்களின் அடிப்படையில், மூன்று நீதிபதிகளும் ராம் லல்லா என்னும் குழந்தை ராமர் பிரந்த இடம், மசூதியின் நடுவில் இருக்கும் இடம் என்று நம்பினர். தீர்ப்பில், இந்த நிலம் ராம் லல்லா விராஜ்மானுக்கு வழங்கப்பட்டது. அருகிலுள்ள ராம் சபுத்ரா மற்றும் சீதா ரசோயின் நிலம் நிர்மோஹி அகாராவுக்கு வழங்கப்பட்டது. மீதமுள்ள மூன்றில் ஒரு பங்கு நிலம் சன்னி வக்பு வாரியத்திற்கு வழங்கப்பட்டது. ஆனால் நீதிமன்றத்தின் இந்த தீர்ப்பு மூன்று தரப்பினராலும் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. மே 2011 இல், உச்ச நீதிமன்றம் இந்த முடிவுக்கு தடை விதித்தது.
அயோத்தியில் முதலில் சர்ச்சைக்குரிய நிலம் 1480 சதுர கெஜம் மட்டுமே. 1992 டிசம்பர் 6-க்கு முன் பாபர் மசூதி கட்டப்பட்ட நிலம் இது. இங்குதான் ராமர் பிறந்தார் என்று இந்துக்கள் நம்புகிறார்கள். மொத்த சர்ச்சைக்குரிய நிலம் என்று சொன்னால், அது 2.77 ஏக்கர். இதில் முழு வளாகமும் அடங்கும். இருப்பினும், இந்த சர்ச்சையில் முடிவு வருவதற்கு முன்பே, இங்கு மொத்தம் 67 ஏக்கர் நிலத்தை அரசு கையகப்படுத்தியது.
2014ல் நரேந்திர மோடி அரசு பதவிக்கு வந்ததும் ராமர் கோயில் பிரச்சனை மீண்டும் வெளிச்சத்துக்கு வந்தது. பா.ஜ.,வின் பெரும்பான்மை பலமாக இருந்ததால், மக்களின் எதிர்பார்ப்பு அதிகமாக இருந்தது. எதிர்க்கட்சியினர் பாஜகவை கிண்டல் செய்தனர் - அவர்கள் அங்கு கோயில் கட்டுவார்கள் என கூறிக் கொண்டே இருப்பார்கள். ஆனால் தேதி சொல்ல மாட்டார்கள் என கூறி வந்தனர்.
இந்நிலையில், 2019ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 9ஆம் தேதி சர்ச்சைக்குரிய 2.77 ஏக்கர் நிலத்தில் ராமர் கோயில் கட்டலாம் என உச்ச நீதிமன்றம் அதிரடித் தீர்ப்பு வழங்கியது. முன்னதாக அயோத்தியைச் சுற்றிலும் உத்தரப் பிரதேசத்தைச் சுற்றிலும் கடுமையான பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டன. 144 உத்தரவு பிறப்பிக்கப்பட்டது. இணைய வசதி துண்டிக்கப்பட்டது. உத்தரப் பிரதேசம், காஷ்மீர், மத்தியப் பிரதேசம், கர்நாடகா, டெல்லி ஆகிய மாநிலங்களில் பள்ளி, கல்லூரிகளுக்கு பொது விடுமுறை அளிக்கப்பட்டது.
மேலும் படிக்க | ராமர் கோவில் கும்பாபிஷேகம்: அத்வானி வரவில்லை... காரணம் என்ன?
சார்பில்லாத சமரசமில்லாத செய்திகள் உங்கள் உள்ளங்கைகளில்!
உடனுக்குடன் செய்திகளைத் தெரிந்து கொள்ளவும், உங்கள் கருத்துகளைப் பகிர்ந்து கொள்ளவும் சமூக வலைத்தளங்களில் எங்களைப் பின்தொடருங்கள்..
முகநூல் - @ZEETamilNews
ட்விட்டர் - @ZeeTamilNews
டெலிக்ராம் - https://t.me/ZeeTamilNews
வாட்ஸ்-அப் - https://whatsapp.com/channel/0029Va5XFvI90x2plF9cKY1r
அரசியல், கல்வி, பொழுதுபோக்கு, விளையாட்டு, சுகாதாரம், வாழ்க்கை முறை, சமூக, வேலைவாய்ப்பு என அனைத்து வகையான செய்திகளையும் தமிழில் பெற இப்போது ஜீ தமிழ் நியூஸ் செயலியைப் பதிவிறக்குங்கள்!!
Android Link: https://bit.ly/3AIMb22
Apple Link: https://apple.co/3yEataJ
